وظیفه‌ی اصلی هر والدین صرف بیشترین وقت و انرژی برای تربیت کودکش می‌باشد. شاید در نگاه اول همه با این موضوع موافق باشند، اما وقتی پای پرخاشگری یا بیش فعالی کودک به میان کشیده می‌شود، والدین رفتارهای عجیب و غریب از خود نشان می‌دهند.
پرخاشگری یکی از اختلالات رفتاری کودکان است که اغلب به مسئله‌ای مهم و نگران کننده برای والدین تبدیل می‌شود و حتی می‌تواند از نشانه‌های افسردگی و اضطراب کودکان باشد که نیاز به درمان دارد اما در بیشتر موارد والدین با راهکارهایی می‌توانند باعث کاهش آن شوند. به طور کلی، پرخاشگری در کودکان به صورت جسمی، عاطفی و تنشی دیده می‌شود.
بسیاری از افراد خشونت را با پرخاشگری اشتباه میگیرند. پرخاشگری و خشونت اصطلاحاتی است که عموماً به جای یکدیگر مورد استفاده قرار میگیرند؛ ولی پرخاشگری و خشونت دو موضوع جدا از هم هستند. به طور‌کلی ،خشونت را می‌توان به عنوان استفاده از نیروی بدنی با هدف آسیب رساندن به شخص دیگر یا تخریب اموال تعریف کرد در حالی که پرخاشگری به طور کل به عنوان احساسات یا رفتار عصبی یا خشن تعریف می‌شود
با توجه به تحقیقات انجام شده، پرخاشگری در کودکان طبیعی بوده ، اما اگر به صورت مکرر یا مطابق یک الگوی مشخص اتفاق بیفتد بسیار خطرناک خواهد بود.در این مقاله از ریمُد به بررسی رفتارهای نابجای کودکان و راه حل‌هایی برای درمان این پرخاشگری خواهیم پرداخت.
در سال‌های اخیر پژوهشگران یکی از علل موثر پرخاشگری کودک را عوامل ژنتیکی دانسته اند. پژوهش های انجام شده بر روی پرخاشگری کودکان نشان داده که احتمال ابتلا به پرخاشگری بیشتر در کودکانی رخ می‌دهد که والدین آنها ضد اجتماعی بوده است.
نگرانی‌ها واضطراب‌های خانواده، مشکلات معیشتی اقتصادی، فشارهای روانی، از دست دادن والدین، درگیری‌های والدین همگی موجب پرخاشگری کودک می‌شود.
آنچه کودک یا نوجوان در خانواده به عنوان یک جامعه کوچک می آموزد، در ساختار رفتاری او شکل می گیرد و ثبات پیدا می کند بعدها همین رفتار را در جامعه بزرگتر از خانواده یا اجتماع به مرحله اجرا می گذارد. والدینی که نظارت و مراقبت خود را از فرزند، با بی‌مسئولیتی نادیده میگیرند بیشتر با پرخاشگری کودک رو به رو می‌شوند. آسیب‌های اجتماعی مانند: طلاق یا دعواهای خانوادگی، سطح پایین سواد در والدین و دیگر عوامل می‌توانند تشدید کننده پرخاشگری در کودکان باشند.
اگر فاصله بین تولد فرزند دوم و اول زیر 3 سال باشد باعث می شود فرزند اول از لحاظ روانی آسیب ببیند. مادر به دلیل بارداری و تولد فرزند دوم از نظر روانی، عاطفی یا حتی تغذیه نمی تواند توجه کافی به فرزند اول خود داشته باشد و قادر به ایجاد فضای مناسبی برای رشد فرزند اولش نخواهد بود.فرزند بزرگتر شما ممکن است به خاطر فرزند کوچک تر پرخاشگری کند و یا بخواهد توجه اعضای خانواده را جلب توجه کند. این کودکان به مرور زمان بسیار زودرنج شده و هر چیزی را که بخواهد با پرخاشگری پاسخ می‌دهد اما شما باید برای متوقف کردن این نوع واکنش باید دو کار را انجام دهید:
قرار گرفتن در معرض رسانه های گروهی موجب آسیب بر رفتار و کردار کودکان می‌شود. تحقیقات نشان می دهد که خشونت رسانه ای می تواند به رفتارهای پرخاشگرانه، حساس شدن به خشونت، کابوس ها و ترس از آسیب منجر شود.
مهمترین تأثیر بازی‌های رایانه‌ای خشن تقویت پرخاشگری کودک و نوجوان است. در حال حاضر اغلب پژوهش‌ها تأثیرگذاری این بازی‌ها بر احساس و رفتار پرخاشگرانه را تأیید می‌کنند.
درود بر شما! خوشحالیم این مطلب برای شما مفید بوده، لطفا برای حمایت از ما آن را با
دوستان خود به اشتراک بگذارید
خرید آسان از ترکیه
دیدگاه شما