تمایز کفش های مخصوص تنیس نسبت به دیگرکفش ها، در طراحی کف کفش است. کف کفش های تنیس به صورت مخصوصی برای فعالیت های مختلف مثط دویدن، ایستادن ناگهانی یا چرخش طراحی شده است. طراحی به خصوص این کفش ها بیشترین اصطکاک را بین کف کفش و زمین بازی ایجاد می کند و این باعث افزایش چابکی بازیکن برای دویدن، ترمز کردن، چرخش های ناگهانی و ایستادن می شود. طراحی مناسب کفش ها، برای زمین های متفاوت ورزش تنیس مناسب است. زمین های خاکی، چمن یا هاردکورت هرکدام زمین های متفاوتی هستند. یکی دیگر از ویژگی های بسیار مهم و کاربردی برای کفش های تنیس، عمر طولانی و بادوام بودن آن هاست. همان طور که در ورزش تنیس فعالیت پاها بسیار زیاد است، کفش ها اگر بادوام نباشند و از بهترین مواد تهیه نشده باشند خیلی زود عمر آن ها تمام می شود و پاره می شوند. بدنه این کفش ها باید به قدری با کیفیت و بادوام باشند که بتوانند در طولانی مدت، در مقابل نیروی ناشی از فشار خم شدن، پیچیدن، یا حرکت های استاپ و استارت ناگهانی را به خوبی تاب بیاورند. 
انواع کفش های تنیس : 

کفش تنیس زمین خاک: زمین خاک رس در مقایسه با زمین هارد نرم‌تر است و فشار کمتری را به پا و مفاصل وارد می‌کند. در زمین خاک بازیکنان بعضا برای رسیدن به توپ از تکنیک سر خوردن (Sliding) استفاده می‌کنند و طرح زیره کفش‌‌ باید به گونه‌ای باشد تا در عین اینکه به بازیکن اجازه این کار را می‌دهد، از لغزش‌های ناخواسته (Skidding) نیز جلوگیری کند. به همین منظور، زیره کفش‌ خاک رس با طرح هفت‌هشتی (Herringebone) ساخته می‌شود تا اصطکاک لازم را بین کفش و سطح زمین فراهم کند. گفتنی است در ایران اکثر زمین‌های تنیس از جنس خاک رس هستند.

کفش تنیس زمین چمن : به علت لغزنده بودن سطح زمین چمن، زیره کفش مخصوص این نوع زمین دارای تعداد زیادی برآمدگی‌ ریز است که به حفظ تعادل بازیکن کمک می‌کند و مانع سر خوردن می‌شود. هم‌چنین این زیره از آسیب رسیدن به زمین چمن نیز جلوگیری می‌کند.

کفش تنیس آل کورت: کفش‌های “آل کورت” به دلیل طرح استفاده شده در زیره آن‌ها برای بازی در زمین‌های مختلف مناسب هستند.